| ชื่อพระเครื่อง | เหรียญพระแก่ วัดก้างปลา |
| รายละเอียด | ประวัติพระแก่วัดก้างปลา ตามคำบอกเล่าของคนแก่โบราณที่เล่าสืบ ๆกันมาจนถึงปัจจุบัน เดิมทีท่านเป็นคนจีนแผ่นดินใหญ่เชื้อสายพระวงศ์ไม่มีคูครองเป็นผู้มีใจบุญสุ นทานมีศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากชอบทำบุญบำรุงพระศาสนา ต่อมาท่านทราบว่าที่เมืองนครมีการบูรณะซ่อมแซมพระบรมธาตุท่านได้บอกบุญแก่ ผู้มีจิตศรัทธารวบรวมทรัพย์สินที่มีค่าพร้อมเสบียงชวนคณะศรัทธาพร้อมบริวาร ลงเรือสำเภาเดินทางมาทางทะเลสิ้นระยะเวลาแรมเดือนเข้าทางแม่น้ำลำคลอง (คลองใหญ่) มาถึงคุ้งน้ำวน (คลองเภาลายปัจจุบัน) เรือสำเภาก็อับปางลงทรัพย์สินก็ล่มสลายลงในแม่น้ำผู้คนที่มากับเรือก็กระจัด กระจายไปคนละทาง ส่วนองค์ของท่านเองมาติดอยู่ที่เกาะวัดก้างปลาและก็สิ้นพระชนม์ที่เกาะก้าง ปลาแห่งนี้ ต่อมามีพระภิกษุเชื้อสายจีนสืบทราบว่าคณะของพระองค์ท่านที่มาร่วมบูรณะพระ ธาตุนั้นได้เสียชีวิตลงในระหว่างทางเพราะเรืออับปางลงจึงได้จัดสร้างพระพุทธ รูปไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงคุณความดีของท่านโดยสร้างเป็นสัญลักษณ์พระหัตถ์ ขวาถือทรัพย์มือซ้ายให้ทรัพย์เพื่อประดิษฐ์ไว้ที่เกาะก้างปลา
ต่อ มามี พระภิกษุเชื้อสายจีนได้สืบบทราบว่าคณะที่เดินทางมาเพื่อบูรณะพระบรมธาตุ นครศรีธรรมราชได้เสียชีวิตลงในระหว่างทางเพราะเรือสำเภาอับปางลง จึงได้สร้างพระไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งศรัทธาในพระพุทธศาสนาและคุณความดีของ ท่านมีลักษณะพระหัตถ์ขวาถือทรัพย์ พระหัตถ์ซ้ายให้ทรัพย์ประดิษฐานไว้ที่เกาะก้างปลา
ส่วน ความเป็นมาของ วัดก้างปลาที่ได้ชื่อว่าวัดก้างปลาเพราะในสมันนั้นพื้นที่ตรงนี้เป็นเกาะมี ต้นไม้ชื่อว่าต้นก้างปลาขึ้นอยู่มากต่อมาตาหมื่นแก้วและตาหมื่นวังซึ่งได้ รับแต่งตั้งจากเจ้าเมืองนครในสมัยนั้นให้เป็นผู้มาเก็บค่าส่วยภาสีจาก ประชาชนที่บ้านด่านใหญ่เมื่อเก็บได้แล้วก็ให้เก็บไว้ที่บ้านฉาง( ซึ่งสถานที่ทั้ง ๒ นี้ก็ยังมีเรียกกันจนถึงปัจจุบัน) และตาหมื่นแก้วตาหมื่นวังทั้ง ๒คนเห็นว่าพื้นที่เกาะก้างปลาแห่งนี้มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คือรูปพระแก่มีพระ สงฆ์มาพักอยู่เสมอจึงได้กันพื้นที่ที่เป็นเกาะก้างปลานี้ไว้เป็นที่พักของ พระสงฆ์และไว้เป็นที่ทำบุญของชาวบ้านและก็ได้สร้างเป็นวัดในเวลาต่อมา จึงได้ชื่อว่า วัดก้างปลา
ซึ่ง ต่อมาถึง สมัยพระครูวิฑิตธรรมโสภณ ( พระมหาเลียบ ฐิตธมฺโม)ได้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดก้างปลา ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๐๕ และได้ทำการเคลื่อนย้ายรูปพระแก่ท่านได้เจ็บป่วยลงโดยหาสาเหตุไม่ได้แม้ไปหา หมอที่ไหนก็ไม่พบสาเหตุของอาการป่วย ท่านคิดขึ้นมาได้ว่าน่าจะมาจากการเคลื่อนย้ายรูปพระแก่เป็นแน่จึงได้ทำการ บนบานศาลกล่าวขึ้นท่านก็หายจากอาพาธ และได้ทำการย้ายรูปพระแก่มาไว้ที่เดิมและได้จัดสร้างวิหารขึ้นมาใหม่โดย ประดิษฐานรูปพระแก่ไว้ภายใน
ที่เรียกกันไปหลายชื่อก็เพราะสาเหตุดังนี้
แม่ แก่ เรียกตามสมัยโบราณ เพราะเมื่อมีคนบนบานศาลกล่าวขอพรเมื่อได้สำเร็จสมตามปรารถนาก็เรียกตามความ รู้สึกของตนด้วยความเคารพ ว่าแม่แก่ ( แม่เฒ่า )เพราะอยู่มานานไม่มีใครรู้จักชื่อ
พระ แก่ เรียกว่าพระแก่เพราะนั้นเพราะชาวบ้านมีความรู้สึกว่าท่านเป็นผู้ทรงศีลทรง ธรรมมีความบริสุทธิ์เช่นเดียวกับพระ เป็นที่พึ่งได้ในยามเขามีทุกข์ จึงเรียกว่าพระแก่
หลวง พ่อแก่ ที่เรียกว่าหลวงพ่อแก่นั้นเป็นชื่อที่เรียกกันในสมัยที่พระครูวิฑิตธรรมโสภณ ( มหาเลียบ ฐิตธมฺโม ) อดีตเจ้าอาวาสชึ่งเป็นพระที่เก่งในทางไสยศาสตร์วิชาอาคมมีคนมาสักการะท่าน มากและก็ถามถึงเรื่องพระแก่ แม่แก่ ท่านจึงสร้างวิหารและเขียนไว้ที่หน้าวิหารว่า วิหารหลวงพ่อแก่ เพื่อให้เป็นสากลเพราะเป็นชื่อที่เรียกง่ายและเป็นคำพูดที่ไพเราะ คนสมัยปัจจุบันจึงเรียกว่า หลวงพ่อแก่ กันทั่วหน้า
ของแก้บนในสมัยก่อน ใช้เผือก มัน กล้วย ปิดทอง ถ้าบนหนัก ๆ และสำเร็จส่วนใหญ่ก็จะเป็นมโนราห์ ปิดทอง สตางค์ใส่ตู้
ปัจจุบันของแก้บน ประทัด บนบวช ปัจจัยใส่ตู้ ฯลฯ |
| ราคาเปิดประมูล | 50 บาท |
| ราคาปัจจุบัน | 100 บาท (!!! ปิดประมูลแล้ว !!!) |
| เพิ่มขึ้นครั้งละ | 50 บาท |
| วันเปิดประมูล | - 24 ก.ค. 2559 - 23:16:30 น. |
| วันปิดประมูล | - 26 ก.ค. 2559 - 14:20:17 น. (ปิดประมูลแล้ว) |
| ผู้ตั้งประมูล | อันดามัน (1.1K)    
|
(